Termin „pewna siebie pokora” zapisałem po przeczytaniu książki Adama Granta „Leniwy umysł” („Think aganin”). W pierwszym odruchu brzmiał dla mnie jak oksymoron. Po przemyśleniu postanowiłem świadomie budować taką postawę. Doceniam drogę, którą przeszedłem, czego się nauczyłem i co przepracowałem.
Jednocześnie patrzę na osoby, które robią rzeczy lepiej i mądrzej niż ja. Nie po to, aby się porównywać, bo nie wiem jaką mają przeszłość i rzeczywistość, ale aby uzmysłowić sobie, że wciąż jestem w drodze.
