Blog

wcześniejsza emerytura

#267 „Gdzie chcę być w wieku 60 lat?” – o decyzji, która zmienia życie. Rozmowa z Mariuszem Michniewiczem

Często mówię o intencjonalnym działaniu, o określaniu wizji życia i jej realizowaniu. Kiedy spotykam osobę, która robi to w praktyce, to mam ochotę z nią porozmawiać! Tak było ze spotkaniem z Mariuszem Michniewiczem – kiedy miał 45 lat wybrał jak chce, żeby jego życie wyglądało kiedy skończy lat 60. Teraz jest już w tym wieku i jest bardzo blisko swojej wizji określonej piętnaście lat wcześniej. Jak to zrobił, ile w tym było planu, ciężkiej pracy, przypadku, szczęścia? O tym wszystkim usłyszycie w tej rozmowie. Zapraszam do rozmowy i dyskusji!

Read More

A może warto zapytać, jak tam się pracuje?

Raz spotkałem się z firmą, która w procesie rekrutacji brała pod uwagę dopasowanie nowej osoby oraz zespołu. Jednym z etapów zatrudniania, już po rozmowie ogólnej, technicznej (rzecz działa się w branży IT), była… wspólna praca z zespołem. Kandydat lub kandydatka przychodzili do firmy na cały dzień, podpisywali NDA (umowę o poufności) i przez kilka godzin pracowali z zespołem nad prawdziwymi zadaniami. Ale także szli z zespołem na lunch, na przerwy kawowe, rozmawiali we wspólnym pokoju. Na koniec zespół i kandydat/kandydatka oceniali próbny dzień i potrzeba było „OK” z dwóch stron, żeby dana osoba została przyjęta do pracy. Tak, wiem, że brzmi to drogo (czasowo i organizacyjnie), może nawet mocno ekstrawagancko i ekscentrycznie. Jednocześnie bardzo mało zatrudnionych osób odchodziło z tamtej firmy! Obie strony były zadowolone. Rzadko istnieje taka możliwość sprawdzenia siebie wzajemnie. Ale może da się to zrobić w pewnym stopniu? Co wiesz o pracy w zespole? Pamiętam jedną z lekcji wyciągniętych z „Dziewięciu kłamstw o pracy” Marcusa Buckinghama i Ashleya Goodalla: często do firmy przychodzi się dla marki, ale zostaje się, oceniając to, jak pracuje się w zespole. Zresztą możesz sprawdzić to na własnym przykładzie: gdy ktoś Cię zapyta, jak Ci się pracuje, to opowiadasz o firmie czy o […]

Read More

#266 Jestem nieidealny

Patrzymy na siebie nawzajem przez różnego rodzaju filtry. Co więcej, patrzymy na wycinek drugiej osoby – taki, który chce nam pokazać – i wydaje się, że widzimy całość. Do tego pozornego obrazu porównujemy siebie – ze wszystkim, co mamy: tym dobrym i tym złym. Nieraz zdarza się, że wynik takiego porównania wypada dla nas niekorzystnie. Warto pamiętać, co z czym porównujemy. W tym odcinku pokazuję to, czego na co dzień nie widać – obszary, w których nie jestem idealny, nie działam perfekcyjnie. Dzielę się tym, bo ze zdziwieniem odkrywam, że czasem jestem postrzegany jako osoba perfekcyjnie produktywna i efektywna. Z ciekawością posłucham Waszych reakcji!

Read More

#265 Co projektowanie UX ma wspólnego z byciem opiekunem rozwoju dziecka? Rozmowa z Marcinem Kręciochem

Z Marcinem Kręciochem znamy się z czasów wspólnej pracy w jednej firmie. Potem obserwowałem go gdy współprowadził Edisondę – firmę projektującą użyteczne i przemyślane interfejsy. Dziś zajmuje się czymś zupełnie innym: wspólnie z Hubertem Turajem stworzyli Fiklon, miejsce, które wspiera rozwój dzieci. Rozmawiamy o tym, co z doświadczenia projektanta UX przydaje się w pracy z dziećmi – i okazuje się, że całkiem sporo. Rozmawiamy też o tym, co łączy brief z klientem z rozmową z rodzicem, o obecności, o słuchaniu, o tworzeniu dobrej przestrzeni do rozwoju – niezależnie od tego, czy chodzi o produkt, czy o człowieka. To spokojna, konkretna rozmowa o zmianie zawodowej drogi, o budowaniu miejsca od zera i o tym, co naprawdę znaczy „projektować dobre doświadczenia”. Zapraszam do słuchania!

Read More

#264 słuchanie jako medytacja

W tym solo odcinku dzielę się swoimi przemyśleniami na temat słuchania – nie jako techniki komunikacyjnej, ale jako głębokiej obecności. Inspiracją była dla mnie rozmowa na kursie MBSR, która podważyła moje przekonania o tym, że potrafię słuchać. Czy słuchanie może być formą medytacji? Co oznacza prawdziwa uważność w relacjach? Zapraszam do słuchania!

Read More