W sześciu zdaniach

Odpala mnie, gdy ktoś mówi mi „bo robiliśmy tak od zawsze”. Chcę przynajmniej sprawdzać, czy ten sposób „od zawsze” jest nadal adekwatny. Czasami jest, ale najczęściej jednak wymaga zmiany.

Co ciekawe, nie zauważam, że sam do siebie tak często „mówię”, tylko robię to nieświadomie. Jak gdzieś jadę, to zwykle wybieram tę samą drogę co zwykle, jak robię coś na komputerze, to zwykle robię to w powtarzalny sposób, jak gdzieś wyjeżdżam, to zwykle szukam miejsc do spania w tych samych miejscach. Pora samemu wyjść z tego „od zawsze”.

Czy można się poznać z innymi ludźmi spotykając się co jakiś czas? Oczywiście, że tak. Można ten proces też przyśpieszyć. Pomaga w tym wyjazd na kilka dni. Dodatkowym katalizatorem poznania się jest przebywanie na małej przestrzeni. Wspólne gotowanie, sprzątanie i obsługiwanie codziennych sytuacji bardzo zbliża.

Czasami przychodzą uporczywe myśli. Niestety nie umiem powiedzieć sobie „po prostu o tym nie myśl”. To jak z wyzwaniem z białym niedźwiedziem. Spróbuj teraz nie myśleć o białym niedźwiedziem – myślisz o nim, prawda?

Jedyny sposób jaki znam, to zaakceptować, że te myśli są i poczekać aż przeminą. Zawsze w końcu przemijają.

Pomimo budowanej uważności są momenty, kiedy mniej ona jest widoczna. Czasami zacietrzewiam się w rozmowie. Nie zauważam, że schodzę z głównego tematu i zastępuję go czymś innym. Zastępuję go przerzucaniem się argumentami, które służy sprawdzeniu, czy jestem w stanie znaleźć lepszy punkt widzenia niż osoba z którą rozmawiam.
Widzę jednak, że coś się zmienia. Coraz częściej jestem w stanie zatrzymać się w tym sparingu i powiedzieć „przepraszam, nie chcę tak rozmawiać”.

Jak czegoś nie wiem, to bardzo często wymyślam hipotezy, które pomagają mi myśleć o tej rzeczy. Kiedyś mocno przywiązywałem się do tych myśli. Na szczęście w ostatnich latach zmieniłem moje podejście. Prawie natychmiast po określeniu hipotezy robię co w mojej mocy, aby je zweryfikować. Nie przywiązuję się do nich – pytam, szukam i sprawdzam. Hipotezy uruchamiają moje myślenie, a nie zatrzymują, tak jak działo się to w przeszłości.