Kilkanaście lat temu spędzałem dużo czasu z aparatem. Uwielbiałem obserwować świat wkoło mnie. Robienie zdjęć pomagało mi pokazywać go tak jak ja go widziałem. Potem na kilka lat przestałem to robić. Teraz czuję, że ta pasja wraca do mnie, albo ja do niej. Cieszę się tym sposobem interakcji ze światem.
Biegając po mieście szybko przemieszczam się między różnymi jego częściami. Poznaję je i bardzo często jestem zaskoczony. Obok siebie są dzielnice dobrobytu i te zaniedbane. W jednej ludzie pijący kawę w kawiarenkach i cieszący się ciepłum porankiem, w innej ludzie, którzy bardzo potrzebują pomocy. Sąsiadują ze sobą, a jednocześnie są w dwóch różnych światach. Między nimi ja, z jeszcze innego świata.
Wybierając się w długą podróż samochodem lubię słuchać biografii. Pamiętam, że zrobił na mnie wrażenie film „Into the Wild”. Postanowiłem posłuchać prawdziwej historii bohatera. Kiedy czytam książkę z historią, na podstawie której nakręcono film, lubię zwracać uwagę na różnice. Z jakiegoś powodu łatwo mi zauważyć różnice i podobieństwa. Dzięki temu lepiej rozumiem jak się tworzy opowieści.
Czasami stresuję się przed warsztatami, które prowadzę. Przed takimi spotkaniami rano dłużej medytuję. Korzystam też wtedy z ćwiczeń z książki „Siła stresu”. Przypominam sobie, że reakcja stresowa jest przygotowaniem organizmu do czegoś ważnego lub trudnego. Kiedy o tym pomyślę, to traktuję stres jako coś co pozwala mi być skuteczniejszym w prowadzeniu warsztatów. Przekierowuję uwagę na jeszcze lepsze przygotowanie się.
Dostaję informacje z banku, w którym konto zamknąłem kilka lat temu, że jest ono nadal aktywne. Dzwonię wkurzony na infolinię. Słucham muzyczki w oczekiwaniu na połączenie i zdaję sobie sprawę jak bezsensowna jest moja złoś. Człowiek pracujący na infolinii w żaden sposób nie jest winny temu, że kilka lat temu ktoś nie odznaczył czegoś w systemie. Co więcej, to ten człowiek na infolinii może mi pomóc rozwiązać mój problem. Uspakajam się.
