W sześciu zdaniach

Lubię testować nowe narzędzia i aplikacje. Czasami zauważam coś nowego i od razu chciałbym to sprawdzić. Wiem już, że sprawdzenie nie musi oznaczać przenoszenia się ze wszystkim, zwłaszcza kiedy oznaczałoby to też zmiany dla osób, z którymi współpracuję. Testuję w wersji mini, a potem zadaję sobie pytanie „jaki zysk będziemy mieli z przeniesienia się?” Zwykle odpowiedź na to pytanie sprawia, że zostaję przy obecnych narzędziach. Zysk musiałby być naprawdę znaczny i widoczny, żebym zdecydował się na migrację.

Z jedzeniem mam tak, jak w powiedzeniu o muzyce. Podobno „lubimy piosenki, które już znamy”. Zwykle łatwiej mi ugotować lub zamówić coś, co już próbowałem. Ale czasami lubię też eksperymenty. Poznawanie nowych smaków jest jedną z małych przyjemności. W świecie, w którym tak wiele optymalizuję, chcę pamiętać, by tego nie upraszczać.

Co jakiś czas widzę, że obrastam w piórka. Coś co było proste – sposób działania, rutyny i procesy – zaczyna się komplikować. Zminimalizowany dom nagle nie jest taki minimalny. Zdaję sobie sprawę, że nie da się uprościć raz na zawsze. To jest proces, o który trzeba dbać i zaczynać od nowa. Upraszczam.

Podsumowując co wydarzyło się dzisiaj, patrzę też na to co w kalendarzu mam zapisane na jutro. Kiedy widzę wiele spotkań, to wiem, że warto abym szczególnie zadbał o moją energię rano. Lubię spotkania z ludźmi, ale to czas kiedy energię oddaję, a nie ładuję. W te poranki zwykle planuję bieganie, ćwiczenia i dłuższą medytację. Dzięki temu jestem lepszym partnerem do rozmowy i kończę dzień w dobrej formie. Jestem wdzięczny sobie, że piszę dziennik, bo te wnioski pochodzą właśnie z moich wpisów.

Boli mnie nadgarstek. Zaczynam myśleć, że to pewnie od pracy przy komputerze. Przeszukuję Internet, próbując znaleźć jak sobie pomóc. Prawie już kupiłem podkładki pod nadgarstki do klawiatury i myszki. I nagle mnie oświeciło. Boli mnie nadgarstek, bo mam zakwasy od robienia kilkunastu dziur w doniczkach śrubokrętem.