Ostanie zapytano mnie, czym dla mnie jest marnowanie czasu. Odpowiedź na to pytanie zmieniła się przez lata. Dobrze jest to odwzorowane w moim podejściu do produktywności, jako jednym z narzędzi do intencjonalnego bycia. Kiedyś każdy czas, który nie był zaplanowany i a potem nie spędzony na tym planie, miał potencjał być zmarnowanym. Teraz czuję, że marnuję czas, prawie wyłącznie wtedy, gdy wiem co ważnego (intencjonalnie wybranego) mam do zrobienia, wiem jaką mi i innym da wartość, ale jednak robię inne, mniej istotne rzeczy, które w żaden sposób nie przybliżają mnie do tej ważnej rzeczy. Dużo rzadziej marnuję czas i dużo częściej myślę o swoim czasie jako zmarnowanym.
