Miałem pomysł, który chciałem zweryfikować. Zastanowiłem się, które siedem (siedem, bo tak ;) ) osób z mojego grona znajomych mogę zapytać o zdanie. A potem pomyślałem “Co by się stało gdybym zaprosił ich razem do dyskusji na ten temat?” Zrobiłem tak z tym cyklem wpisów, tworząc grupę na messengerze i prosząc ich o opinię. W dziesięć minut zadziała się magia – w te kilka minut przedyskutowaliśmy ten pomysł z kilku punktów widzenia i mogłem wybrać sposób działania. Warto dbać o relacje i nie bać się skorzystać z mądrości ludzi w swoim otoczeniu.

Przesłuchałem lub przeczytałem w tym roku już dziewięć książek. Tak naprawdę pamiętam treść czterech z nich. Nie ważne ile książek przeczytałem. Ważne co z nich wyciągnąłem. Nie chce ćpać książek, chce się z nich uczyć i budować dzięki nim umiejętności. Lepiej żebym przeczytał jedną książkę i z niej skorzystał niż piećdziesiąt i niewiele z nich pamiętał.

Brzmią nudno. Trudno się je buduje i zmienia. Dają wolność i oparcie. Zwłaszcza w trudne dni. Wtedy rutyna jest jedyną stałą, znajomym elementem, kotwicą. Rutyny są dobre.

Czasami mam ochotę się podzielić myślą, narzędziem, odkryciem, spotkaniem. I nie mam na to dobrego miejsca, w którym to zostanie. Dlatego powstaje “W sześciu zdaniach” aka „sześć”, w ramach którego będę to robił. Seria ma jedno ograniczenie, które ma służyć kreatywności – ma mieć maksymalnie 6 zdań. Dlaczego sześć zdań a nie pięć lub siedem? Bo ograniczenia służą kreatywności, a to równie dobre ograniczenie jak pięć, siedem czy piętnaście zdań.