Wśród biegaczy i biegaczek, przynajmniej w mojej okolicy, jest miły zwyczaj. Kiedy mijamy inną biegnącą osobą pozdrawiamy się. Zwykle jest to proste uniesienie ręki lub po prostu uśmiech. Z moich obserwacji robi to ponad dziewięćdziesiąt procent osób. Nie znamy się, ale coś nas łączy. Lubię to poczucie wspólnoty.
