Rozwijam się tam, gdzie czuję niewielką frustrację, że tego jeszcze nie umiem. Ale nie za dużą, taką która nie blokuje. Uczę się wymowy słówek po angielsku i słyszę, gdzie popełniam błąd. Umiem wypowiedzieć je poprawnie, gdy powtarzam je po nauczycielce. Kiedy robię to sam, jeszcze nie wychodzi. Frustruję się, że jest to na wyciągnięcie ręki, ale wciąż niedostępne i ta mini frustracja popycha mnie do ćwiczenia.
