Blog

Podcast: Play in new window | Download | Embed

Zapisz się: Spotify | RSS

Wizyta w ogólniaku, do którego chodziłem wywołała u mnie potok myśli i wspomnień. Czas szkoły średniej wspominam raczej jako trudny. Liceum skończyłem w 1999 roku i od tego czasu dużo się nauczyłem. Pomyślałem, że wiele z tych rzeczy, które umiem teraz i których uczę się teraz, cudownie byłoby umieć w wieku 17 lat – dla mnie to umiejętności bazowe. W tym odcinku opowiadam o nich. Ale też pytam Was o umiejętności, które uważacie, że przydałyby się nam w tamtym, licealnym, czasie. Czekam na rozmowę! Intencjonalny newsletter Co tydzień wysyłam list, w którym zapraszam do rozmowy i zadania sobie ważnych pytań. Streszczenie Roboczy tytuł tego odcinka to „umiejętności bazowe”. Chodzi o umiejętności, które już teraz mam lub się ich uczę, a cudownie by było je mieć jako nastolatek. Na początek mam do Ciebie pytanie:Jakie według Ciebie są takie umiejętności bazowe, które cudownie, gdybyś miał(a) w młodym wieku? Mój młodszy syn zaczyna teraz to samo liceum, do którego kiedyś chodziłem. Byłem tam na zebraniu rodzicielskim  i przypadkowo spotkałem mojego kolegę z klasy, z którym porozmawialiśmy o przeszłości. On chętnie wróciłby do czasu nauki, ja tego nigdy nie chciałbym zrobić. Nie najlepiej wspominam te czasy. Chodzi głównie o to, jak pamiętam siebie jako […]

Podcast: Play in new window | Download | Embed

Zapisz się: Spotify | RSS

Zachowania defensywne w komunikacji pozwalają mi unikać trudnych emocji, ale jednocześnie ogranicza moją zdolność do działania na podstawie faktów i danych. Przez to często nie dostrzegam pojawiających się szans. Od kilku lat uczę się rozpoznawania emocji, które towarzyszą mi, gdy otrzymuję informacje trudne lub potencjalnie szkodliwe dla mojego wizerunku. Wypracowałem różne mechanizmy, które pomagają mi pozostać otwartym nawet na skomplikowane tematy. O nich opowiadam w tym odcinku podcastu. Zapraszam do rozmowy!

Podcast: Play in new window | Download | Embed

Zapisz się: Spotify | RSS

Nie lubię powiedzenia “możesz wszystko”. Nie tylko uważam je za nieprawdziwe, ale też krzywdzące. Może nakładać presję działania w obszarze, w którym tak naprawdę tylko tracimy energię. Z drugiej strony często widzę, że sam mówię sobie, że czegoś nie mogę zrobić. W rzeczywistości okazuje się to ograniczające dla mnie. Wtedy rzeczywiście ograniczenia są tylko w mojej głowie. Jak rozpoznać jedno od drugiego? Wciąż się tego uczę. Ciekawy jestem Waszego spojrzenia na ograniczenia.