Czasami boję się zrobić rzeczy, które mam nierozpoznane. Zrobienie pierwszego, minimalnego kroku związanego z tą rzeczą pomaga ten strach zweryfikować.

Wniosek? Jak tylko czegoś się boję to warto abym się skupił nie na robieniu tego czegoś, ale na pierwszym małym kroku, który pozwoli mi zweryfikować ten strach. Nie myśleć o dużym zadaniu tylko o małym jego wycinku, następnej akcji.

Jaka jest pierwsza rzecz, którą robię przed rozpoczęciem pracy, która sprawia, że praca jest efektywniejsza? Czyszczę biurko. Czyste biurko, z minimalną liczbą rzeczy na nim, jest dla mnie sygnałem, że teraz zaczyna się czas skupienia. Oczyszczenie biurka zaczyna też serię dobrych nawyków. Prosta czynność, która sprawia, że jestem bardziej efektywny.

Pomiędzy dowolnymi osobami istnieją zasady dotyczące komunikacji, odpowiedzialności, interakcji. W ogromnej większości są one nienazwane i niewypowiedziane. Powoduje to wiele nieporozumień i tworzy oczekiwania, które niespełnione kładą się cieniem na relacji. Jedna z większych umiejętności życiowych, którą buduję, jest nazywanie tych zasad i ich komunikowanie. Jest to trudne i jednocześnie bardzo produktywne.

Jest taka mała książka, a właściwie długi artykuł, napisany przez Sama Harrisa – „Lying”, czyli „Kłamanie”. Jest w niej teza, że każde kłamstwo, każda nieprawda jest dla nas zła. Nawet takie „białe kłamstwa” typu powiedzenie, że prezent od kogoś mi się podoba, a w rzeczywistości tak nie jest. Każde kłamstwo jest drogie energetycznie, bo trzeba pamietać co się komu powiedziało. Dużo prościej jest mówić prawdę. Warto się nauczyć mówić ją w dobry sposób.

Jeden wieczór, mnóstwo tematów. Lekkich, śmiesznych, dużych, trudnych; do wyboru do koloru. Uśmiecham się na wspomnienie wieczoru z dwójką bardzo dobrych znajomych, i cieszę się, że poznaję ich coraz bliżej. Żadna relacja nie jest dana. Ta konkretna jest chciana i wypracowana. Tam gdzie moja uwaga, tam działanie.