#248 Słownik talentów - Rozwaga (Deliberative) - sezon 2

Osoby, które mają talent Rozwaga (Deliberative), najlepiej opisuje silna troska, z jaką podejmują decyzje i wybory, przewidując potencjalne trudności.

Czytam ten krótki opis talentu Rozwaga (Deliberative) i uśmiecham się, bo moje gościnie doskonale pokazały wszystkie barwy tej troski w podejmowaniu decyzji – z blaskami i cieniami tego podejścia. Anna Krzysztofik, Judyta Wolak i Olga Kęska doskonale pokazały ten talent w praktycznych historiach, licznych przykładach i w dynamice z innymi swoimi talentami. Jeżeli masz talent Rozwaga (Deliberative), to z tego odcinka dowiesz się jak dojrzale korzystać z tego talentu. Jeżeli masz w otoczeniu kogoś z tym talentem, to dowiesz się jak z taką osobą dobrze pracować i korzystać z jej talentu! Zapraszam do słuchania i rozmawiania!

Linki

Co tydzień wysyłam list, w którym zapraszam do rozmowy i zadania sobie ważnych pytań.

Gościnie odcinka

Anna Krzysztofik – przez 14 lat pracowała w wydawnictwie, obecnie pracuje w administracji publicznej.
Top 5: Komunikatywność, Rozwaga, Elastyczność, Maksymalista, Empatia
Facebook
Linkedin

Judyta Wolak – pracuję jako program manager, szkoli z komunikacji (międzykulturowa, cyfrowa, międzypokoleniowa), budowania zespołów produktowych.
Top 5: Indywidualizacja, Odpowiedzialność, Rozwaga, Zgodność, Uczenie się
Linkedin
Instagram

Olga Kęska – zawodowo jest głównym dietetykiem jednym z warszawskich cateringów. Prywatnie żona, córka, siostra i właścicielka owczarka australijskiego.
Top 10: Naprawianie, Intelekt, Zbieranie, Rozwaga, Uczenie się, Dyscyplina, Odpowiedzialność, Ukierunkowanie, Bezstronność, Zgodność.
Facebook
Intencjonalnie

Streszczenie

Rozwaga (Deliberative) jako działanie

Rozwaga (Deliberative) jest talentem z domeny Wykonywania. Jak wykonujecie za pomocą Rozwagi? W jaki najlepszy Wam pomaga? Jak ją widzicie na co dzień?

Olga: Widzę ją mocno w połączeniu z Naprawianiem.
Jestem brana pod uwagę w różnych spotkaniach całej firmy, bo bardzo często widzę różne zagrożenia i daję na nie rozwiązania. Zabezpieczam też moją Rozwagę – najpierw sprawdzam, czy dane rozwiązanie jest OK, zrobię wstępny projekt, bo wtedy wiem, że to działa i też inni są bardziej przekonani do danego rozwiązania.

Testowanie

Olga: Dzięki Rozwadze też na pewno nie wpędzałam się nigdy w dziwne towarzystwo, niebezpieczne sytuacje, zabezpieczam się na różne sytuacje, przed wyjazdami mam zawsze checklisty, czuję się wtedy pewniej i lepiej. Sprawdzam maila, dopytuję po milion razy, jak ktoś coś rozumie, by na pewno dobrze zrobić zadanie itd.

Czasami ktoś mówi, że chciałaby mieć jakiś talent, bo bardzo mu się podoba przejaw jego działania. A ten sam efekt można uzyskać różnymi talentami. To, co powiedziałaś o zabezpieczaniu Rozwagi poprzez testowanie mogłaby powiedzieć też osoba z Aktywatorem, ale z innej potrzeby – sprawdzanie, działanie – albo z Organizatorem z poziomu radność sprawdzania, szukania optymalnego działania.

Judyta: U mnie Rozwaga (Deliberative) bardzo podbija Uczenie się – też na zasadzie eksperymentów. Wole sobie testować rozwiązania w bezpiecznym środowisku, żeby się nie wywalić, ale odkryć to, co najlepiej wychodzi.

Zawodowo zajmuję się zarządzaniem ryzkiem – bo to bardzo duży obszar zarządzania projektami i programami. Dla mnie określanie ryzyka zawsze było takie oczywiste, wkurzało mnie rozpisywanie tego na tysiące Exceli. Dopiero zrobienie badania wiele mi wytłumaczyło z moich zachowań.

Tobie się w głowie pojawiają ryzyka i pewnie jesteś skuteczniejsza, gdy potrafisz zakomunikować, że przeanalizowałaś ich pięć i najbardziej prawdopodobne jest xyz, a tu są konkretne kroki do wykonania. Już trochę pokazujesz, że zrobienie badania wprowadza zmianę.

Judyta: Pamiętam pierwszą rozmowę z trenerką, która przeprowadzała mnie przez poznawanie talentów. Mówiła, by patrzeć na talenty w sposób pozytywny i negatywny. Sama na początku nie lubiłam Rozwagi i dużo nad nią pracowałam.

To jest faktycznie taki talent, przy którym słyszę, że on spowalnia. Będziemy o tym jeszcze mówić.

Ania: Lubię o sobie myśleć jako o rozbrajaczu ryzyka. Intuicyjnie wiem, co może się wydarzyć. Pomagało mi to w pracy. Uczyłam się tej Rozwagi w praktyce, nie robiłam eksperymentów jak dziewczyny. Jeśli popełniłam błąd to wyciągałam wnioski.

Czy Rozwaga (Deliberative) jest negatywna?

A z czego wynikało to, że ktoś Wam musiał powiedzieć „Ej, to jest talent!”, a nie coś upierdliwego?

Ania: Pamiętam, że kiedy to odkryłam to pomyślałam, że moje życie się zmieni. Miałam Rozwagę bardzo niedojrzałą. Rozejrzałam ludzi jak walcem – „Tego się nie da i koniec”, „To beznadziejne rozwiązanie”. Nie dawałam ludziom przestrzeni. Zakładałam, że oni wiedzą to co ja. Dopiero potem zrozumiałam, że ludziom trzeba to wytłumaczyć, pokazać, co złego może się wydarzyć, gdy pójdziemy tą strona i zaproponować inne rozwiązanie.

Judyta: U mnie też się to rozbijało o komunikacje. Zabijałam optymizm w ludziach albo naciskałam, żeby na wszystko się przygotować.

Olga: Po zrobieniu badania odkryłam, że mam Naprawienie, które też skupia się na problemach. Tutaj zrozumiałam, że ważne jest zauważanie też dobrych strony. To pomogło mi z Rozwaga (Deliberative). Te same taktyki sprawdzają się przy obu tych talentach – komunikacja, eksperymenty, propozycja rozwiązań, minimalizowanie trudności.

Opisujecie moje doświadczenia z osobą, która ma talent Rozwagę. To jest mocne doświadczeni, gdy przebywa się z kimś, kto jest świadomy swojej Rozwagi, a gdy tak nie jest. Jakby dwie różne osoby.

Kiedy uruchamiać Rozwagę?

Jaki jest proces analizy u Was pod spodem? Teraz wchodzę z Rozwagą, a teraz jeszcze ją wstrzymuję, bo to nie służy mnie i ludziom obok?

Olga: U mnie to nie jest wybieranie. Ona jest cały czas.To jest taki talent, który u mnie zaciąga całą resztę do pracy, by zapobiegać jej strachom np. boję się starości i tego, że nie będę sprawna. Rozwaga (Deliberative) zaangażowała Dyscyplinę i Ukierunkowanie, by zdrowo się odżywiać, robić codziennie treningi.

Judyta: U mnie podobnie. Ona ciągle gdzieś jest, ale szacuje, czy coś mówić, czy nie. Czasami gryzę się w język albo zapisuję swoje spostrzeżenia na kartce, by powiedzieć je w umówionym momencie. Rozwaga może też pomóc generować pomysły, bo jeśli ja pokażę, że taka sytuacja może zaistnieć, to zespół może dodać inne propozycję. To jest takie obserwowanie grupy, by wiedzieć, kiedy działać.

Anna: Dla mnie nie ma momentu włączania Rozwagi. Ona działa cały czas w tle. Myślę, że osoby z Rozwagą są cały czas czujne, może w jakimś stanie niepokoju.

Mi pomaga określenie typu spotkania. Jeśli to jest burza mózgu to wiem, żeby ugryźć się w język, żeby móc wypuścić wszystkie pomysły w eter. Jak ona się kończy to wtedy zaczynam być aktywna i pokazuje przykłady, co może pójść nie tak, próbuję też nie przestraszyć innych, ale zmobilizować do zobaczenia tych ryzyk i wypracowania rozwiązań.

Tu wchodzi też Maksymalista, bo ja też chcę, by to, co chcemy wypracować było z najwyższej półki. Dałam się też poznać jako osoba, która chcę zrobić najlepszy produkt i będę pilnować całego procesu.

Judyta: U mnie Zgodność pomaga się gryźć w język, bo chcę, żebyśmy na koniec wyszli wszyscy zadowoleni.

Exposé Rozwagi

Bardzo często po warsztatach jakie prowadzę ludzie mówią, że dużą zmianę wnosi w ich życie to, że ludzie rozumieją, jak ich talent działa. Czy mówiłyście kiedyś innym, że macie Rozwagę i co się z nią wiąże? W jaki sposób innym opowiadacie, z czym Wy przychodzicie?

Anna: Z humorem. Miałam to szczęście, że pracowałam w zespole, który znał swoje talenty.Kiedy więc już kończyła się burza mózgów, to ja włączałam mikrofon i mówiłam, że teraz ja wchodzę ze swoją Rozwagą cała na biało. To dawało pewne rozprężenie.

Natomiast, kiedy mam do czynienia ze środowiskiem, które nie ma pojęcia o talentach to mówię, że słucham uważnie i zapala mi się czerwona lampka i proszę, by mi pomogli się zająć moimi obawami, albo pytam, czy dobrze coś rozumiem. Wchodzę tak na delikatnie – wtedy łatwiej innym jest przyjąć te uwagi.

Olga: Kurczę, ja wjeżdżam z moimi pomysłami i dominuję spotkania – to w przypadkach, gdy środowisko nie zna talentów.

Gdy ktoś orientuję się w talentach – moja siostra, czy mój mąż – to mówię, że wchodzę tutaj z Rozwagą.

Judyta: U mnie to wychodzi naturalnie, bo budując zespoły ja potrzebuję wiedzieć, z kim współpracuję. Lubię znać ludzi, ich perspektywy, dlaczego podejmują jakieś kroki – to wynika z Indywidualizacji.

Czasami robię jak Ania, ale jeszcze tak prowokując. Tłumaczę też, że mam łatwość do zauważania ryzyka, ale nie chcę dominować, wolę aktywizować innych.

Trochę mówicie o tym, że macie duże założenie, że pracujecie z osobami, które są dojrzałe i potrafią się komunikować. Kiedy ja wchodzę do zespołu i wiem, że ludzie w nim długo ze sobą działają to moje talenty są tam stonowane, ale jak wchodzę do nowego środowiska to trochę je podkręcam, by bardziej je wykorzystywać.

Jak podejmować decyzje?

Czasami Rozwaga (Deliberative) kojarzy się ludziom z takim długi wałkowaniem, paraliżem decyzyjnym – nie działam, bo widzę ryzyka. Wiemy, że rozwój talentu to szukanie wiedzy i budowanie umiejętności. Jestem ciekawy, czy macie jakieś procesy/narzędzia/ cokolwiek, co Wam ułatwia i przyspiesza działanie Rozwagi?

Judyta: U mnie to kartka i papier.

Raczej ćwiczę uwagę przy Rozwadze – mam opcje, plusy, minusy i idziemy. Biorąc oczywiście odpowiedzialność za swoją decyzje.

Może, jak się sytuacje powtarzają, to szybkość włącza się automatycznie.

Olga: U mnie Rozwaga (Deliberative) to naczelny hamulcowy. Mam trochę taktyk.

Naturalnie przychodzi mi bazowanie na nawykach i rutynach – część decyzji mam z góry narzucone, nie muszę się nad nimi zastanawiać.

Pomógł mi też Twój kurs o wizji życia – otworzyło mi się parę klapek, co jest dla mnie ważne, więc wracam do tego, co sobie ustaliłam, na czym chcę bazować w swoim życiu, więc pewne decyzje powinny być jasne.

Na sprincie talentowym wypracowałam log decyzji – to ukróciło trochę takie rozmyślanie, że może jednak powinnam zrobić inaczej.

Zarządzanie strachem

Olga: Ćwiczyłam też sobie z tym zarządzaniem strachem – kiedy w głowie tworzyłam milion scenariuszy, teraz staram się to zapisywać. To, że przemyślałam różne reakcje sprawiało, że mogłam pójść i działać przygotowana.

Podajesz przykłady dojrzałej Rozwagi. Znam osoby, które ustalają sobie w głowie scenariusze i to je blokuje – jest tyle opcji, że nic już nie mogą zrobić. A Ty mówisz, że to zasila Cię do działania.

Anna: Bardzo często wymyślam sobie najbardziej katastroficzny scenariusz, żeby mieć już to za sobą. Stwierdzam, że to się raczej nie wydarzy i dopiero przechodzę do realnych scenariuszy i zabezpieczenia się a nich.

Korzystam z matrycy Eisenhowra – priorytetyzuję sobie z jej pomocą zadania. Potrzebuję sobie rozrysować sytuacje i ustalić, co jest ważne, a co odrzucić.

Jeśli są powtarzalne sytuacje to decyzja przychodzi automatycznie – uczę się w iteracjach, czasami ulepszam też proces decyzyjny. Korzystam z wcześniejszych doświadczeń.

Ustalam deadline – to mi pomaga, żeby nie odfrunąć w przewidywaniu swoich ryzyk.

Mój Maksymalista potrzebuje komunikować się z osobami, które wiedzą więcej ode mnie. Bazuję więc na wiedzy eksperckiej. Konsultuje się z innymi osobami, co pomaga mi planować procesy i też zabezpieczać właśnie te ryzyka, które widzę.

Olga: W pracy mam deadliny i to spokojnie sobie wypracowałam. Przy Intelekcje też nauczyłam się pytać, kiedy mogę odpowiedzieć. W decyzjach, które dotyczą tylko mnie to faktycznie pomogło mi narzucenie sobie terminu. Nie zawsze mi to wychodzi, bo wiem, że mogę ten termin przedłużyć. Proszę czasami, żeby ktoś mnie przypilnował.

Partnerstwa

Olga: Pracuję też na partnerstwach z tymi talentami.

Moja mama na pewno ma też Rozwagę wysoko – do niej się zgłaszam, gdy mam dużo strachów i ona mi podbija, co może nie wyjść.

Moja siostra ma sporo myślenia strategicznego – ma bardziej konkretne spojrzenia i do niej idę jeśli potrzebuję pracować na tym, co jest faktem.

A mąż jest moją deską ratunkową, bo jak wiem, że coś mi się podoba i chcę to zrobić, ale się boję to idę do niego. On wtedy obdziera te moje chęci ze strachu i mówi, żebym zaczęła działać. Kiedy wiem też, że zabezpieczyłam się na wszystkie okoliczności a i tak coś się wydarzyło to też idę do męża, który ma Elastyczność i Organizatora. Mam taki spokój, że nawet jak moja Rozwaga (Deliberative) coś przeoczy to on jest.

Judyta: Myślę, że to faktycznie sprawdza się do tego, by mieć zaufane osoby, którym na czymś się znają i można im uwierzyć, albo że jak coś się wydarzy to jest się razem. Myślę, że tam też jest dużo o odpuszczaniu, bo większość rzeczy, które my widzimy się nie wydarzy. Człowiek się zajedzie jeśli nie będzie ufać i odpuszczać.

Zdałem sobie sprawę, jak opowiadałyście, że jednym z moich ulubionych modeli myślowych jest zarządzanie strachem. Muszę wyciągnąć cały aparat poznawczy, żeby z tym modelem popracować, a Wy mi mówicie, że macie to automatycznie.

Rozwaga (Deliberative) a podejmowanie ryzyka

Jaką najbardziej ryzykowną rzecz zrobiłyście, którą chcecie się podzielić i jak się ma to do Waszej Rozwagi?

Judyta: Ze świata zawodowego. IT działa na serwerach. Miałam taki projekt migracji tych serwerów z jednej pracowni do drugiej. Mieliśmy dużo serwerów, gdzie nikt się do nich nie przyznawał. Po długim szukaniu właściwych osób stwierdziłam, że trudno, wyłączamy je. Okazało się, że wtedy ktoś się pojawił – mój szef.

Olga: Mi się wydaje, że ja robię bezpieczne rzeczy. Gdy się czegoś podejmuję to jest to zabezpieczone.

Ania: Mówi się, że wystąpienia publiczne są na trzecim miejscu stresogennych czynników. A ja działam w Toastmasters i rwę się na scenę. Może to jest jakieś szalone? Myślę, że to wynika u mnie z Komunikatywności.

Chciałbym podsumować tutaj jedną rzecz. Często na warsztatach widzę, że jak się zna talenty to patrzy się na nie tylko przez ten pryzmat. A my nie jesteśmy talentami. Mamy też swoje przekonania kluczowe, potrzeby itd. Jesteśmy sumą wielu rzeczy. Chciałabym, żeby słuchacze i słuchaczki pamiętali, że nie da się wszystkiego wytłumaczyć swoimi talentami.

Ciemne strony Rozwagi

A teraz porozmawiajmy o ciemnych stronach. Czy ktoś Was nazwał kiedyś zbyt podejrzliwymi? Albo zbyt ostrożnymi? Jak sobie z tym radzicie?

Relacje

Judyta: U mnie to się przejawia w kontaktach międzyludzkich. Mam bardzo wąskie grono znajomych. Często słyszę, że jestem zbyt wycofana, że jestem zbyt uważana, bo coś mi się może stać w tych kontaktach. To jest trudne, nawet jeżeli sobie racjonalizuję, że wolę jakościowe a nie ilościowe relacje. Jak sobie z tym radzić? Można łapać wspólne punkty np. chodzę na konferencje, meetupy. Trochę w takim kontrolowanym środowisku wyłączam Rozwagę.

Olga: Myślę, że to jest plus Rozwagi w kontaktach międzyludzkich. Dla mnie to jest coś takiego, że jeżeli już zaufam i zacznę kogoś traktować jako przyjaciela to jest bardzo przemyślane. Jeżeli już tak się dzieje to to jest naprawdę coś ważnego.

To mi też przypomniało o dawaniu komplementów. Rzadko je daje, to nie jest takie robienie miło, poprawianie atmosfery, to też jest coś wyjątkowego.

Spontaniczność

Ania: Odpowiadając na Twoje pytanie, Dominiku, to tak, słyszałam to. W szczególności od jednego ze swoich byłych szefów, gdzie to ryzyko nie zostało wysłuchane, a faktycznie pojawiły się te problemy, o których mówiłam.

Bardzo często słyszałam też, że brakuje mi spontaniczności albo że daje rady, o które nikt nie prosił. Przez długi czas myślałam, ze daję je dla dobra tej drugiej osoby.

Tak naprawdę to potrzebowałam terapii, by nauczyć się, że ludziom trzeba dać przestrzeń, że to jesteś ty, a to jestem ja. Ktoś może popełniać błędy, byś szalonym, a ja mam tak.

Przez to, że mam gdzieś w swoim środowisku takie aktywne osoby to też czasami sobie myślę, że warto tak się puścić, bo może to przyniesie coś dobrego.

Judyta: Mam też takie spostrzeżenie, że ogólnie, bycie introwertykiem, czy ostrożną osobą jest nacechowane negatywnie. Inaczej widzi się spontaniczność. Wydaje mi się, że takie ogólne negatywne nacechowanie nie pomaga nam w życiu.

Dojrzewanie Rozwagi (Deliberative)

Co sprawiło, że Wasz talent stał się bardziej dojrzały?

Anna: Od razu proponuję Toastmaster. Uczymy się tam dawać feedback tak, by ludzi nie rozjeżdżać jak walcem. Dla mnie to było bardzo trudne, bo szybko widziałam co było źle. Z moją mentorka skupiłyśmy się na pokazywaniu ludziom, co było dobre (nawet najmniejsza rzecz), by ich motywować.

To szukanie mocnych stron, podbijanie ich, pomimo tego, że widziałam, co jest jeszcze do zrobienia i poprawienia, pokazało mi, że nie widzę tylko tych zagrożeń. Teraz równoważę to.

Olga: Mi dużo dało poznanie tego talentu – przeczytanie raportów, słuchanie podcastów. Opisywanie sytuacji, w których rozpisywałam przykłady działania poszczególnych talentów. Bardzo mi pomogło zrozumienie sobie. Zaczęłabym od tych podstaw.

Judyta: Chciałam powiedzieć to samo – zacząć od samoświadomości. Kiedy nam się ta Rozwaga uruchamia? Czy potrafimy się zatrzymać? Jak już to mamy to skupiamy się na komunikacji i tłumaczeniu, skąd to się u nas bierze, jakie mamy intencje itd.

Poznaj również

Intencjonalnie.pl

Poznaj społeczność ludzi, którzy chcą żyć w zgodzie ze sobą. Skorzystaj ze wsparcia w świadomym, mądrym i produktywnym działaniu. Bierz udział w wyzwaniach, live’ach i minikursach. Dziel się swoimi przemyśleniami i inspiruj innymi osobami.