Bez kategorii

Lubię mieć wybrany kierunek, w którym dążę, swój obszar na mapie, do którego chcę dotrzeć. Wtedy z całego morza rzeczy, które robię codziennie, co tydzień, co miesiąc, dużo łatwiej mi wybrać to, co jest bardziej i mniej istotne. Zauważ, proszę, że napisałem „obszar na mapie”, a nie „miejsce na mapie”. Jest to bowiem pewne przybliżenie – kierunek wystarczająco sprecyzowany, żeby pomóc mi podejmować codzienne decyzje, i wystarczająco ogólny, żeby nie obciążać mnie potrzebą dokładnego definiowania. Ten wybrany kierunek nazywam wizją życia i uważam za jedno z najważniejszych narzędzi pomagających mi żyć intencjonalnie. Dostrzegam, że wiele osób nie określa swojej wizji życia. Tutaj opisuję osiem najczęstszych powodów, dlaczego tak się dzieje. Jestem ciekaw, czy któryś z nich dotyczy Ciebie. Definicja wizji życia na potrzeby artykułu W książce „The Practicing Mind” Thomasa M. Sternera jest bardzo dobra ilustracja wizji życia. Autor opisuje człowieka, który wchodzi do wody i chce przepłynąć na wyspę na środku jeziora. Jezioro jest duże, wyspa – odległa. Wizja pływaka to: „Będę na wyspie”. Chce tam dopłynąć efektywnie. Nie płynie więc cały czas z głową nad wodą, tylko zanurza głowę i płynie kraulem. Jedynie co jakiś czas sprawdza kierunek i ewentualnie delikatnie koryguje kurs. Dzięki temu skupia się na […]

Czytam wiele książek i artykułów, słucham podcastów i audiobooków oraz oglądam ciekawe video. Postanowiłem zbierać te najciekawsze i wysyłać Ci raz w miesiącu jako „miesięcznik”. — Intencjonalny newsletter Co tydzień wysyłam list, w którym zapraszam do rozmowy i zadania sobie ważnych pytań. — 🧪 Teraz testuję (narzędzia, procesy, systemy) Czytam ostatnio kilka książek o zmianie, niektóre po raz kolejny. Układam sobie proces zmiany, który będę chciał testować. Zauważyłem, że w większości z nich jest wspominane świętowanie małych kroków, postępów i zwycięstw. Do tej pory zwykle świętowałem koniec projektu-zmiany. Teraz postanowiłem to przetestować i celebruję każdy mały sukces. Chcę medytować odrobinę dłużej i cieszę się z każdej dłuższej sesji! Chcę jeść rozsądniej, cieszę się z każdej dobrej decyzji jedzeniowej. A książki o zmianie, które czytam to: „Pstryk. Jak zmieniać, żeby zmienić.”, „Mikronawyki. Niewielkie zmiany, które wiele zmieniają.”, „Atomowe nawyki”, „Jak zmieniać”. 📚Przeczytane i czytane książki z głównymi wnioskami Zaraz po opublikowaniu „Slow productivity” Cala Newporta przesłuchałem tę książkę. Teraz postanowiłem do niej wrócić w formie ebooka. Czasami robię tak z książkami, które słucham w wersji audio i zauważam, że chciałbym robić w niej wiele notatek. Wypisałem z niej kilka konkretnych akcji, które wykorzystam do lekkiej modyfikacji mojego systemu działania i myślenia. […]

„Jeżeli nie wezmę się do pracy przed X, to zrobię Y”. „Jeśli okaże się, że nie dostanę odpowiedzi do dnia X, to wtedy Y”. „Jeżeli w trakcie pracy zadzwoni telefon, to zrobię X”. Trzy powyższe zdania to przykłady intencji wdrożenia (z angielskiego: implementation intention). Jest to bardzo skuteczny sposób przygotowania się na wyzwania w pracy, zanim one wystąpią. Razem z kontrastowaniem mentalnym (mental contrasting) stanowią bardzo przydatne narzędzie, które pomaga skupić się na dłużej na tym, co akurat chcesz robić. Na czym polegają oba podejścia? Intencja wdrożenia Intencja wdrożenia nazywana jest też czasami intencją działania. A w praktyce jest planem działania na wypadek, gdyby coś przeszkodziło Ci w pracy. Ma postać prostego zdania warunkowego: Jeśli doświadczę [przeszkody], odpowiem [działaniem]. Jeżeli w trakcie pisania tekstu ktoś do mnie zadzwoni, to szybko wyłączę dźwięk i odłożę telefon w inne miejsce. Jeżeli podczas pisania raportu przyjdzie do mnie ktoś z pytaniem, to powiem, że właśnie skupiam się na ważnym zadaniu i że przyjdę do tej osoby za 30 minut, kiedy skończę to, nad czym pracuję. Jak widzisz, to nie jest nic skomplikowanego. Rzecz polega na zastanowieniu się, oczywiście z wykorzystaniem przeszłych doświadczeń, co może przeszkodzić mi w pracy w skupieniu, i proaktywnym zaplanowaniu […]

Proponuję Ci mały eksperyment. Zapewne wiesz, jak działa w Twojej miejscowości komunikacja miejska (transport publiczny). Sprawdźmy, jak dokładna jest Twoja wiedza. Na czym polega eksperyment? Najpierw pomyśl, jaka byłaby Twoja odpowiedź na pytanie o działanie komunikacji miejskiej. Potem znajdź kogoś, komu to wszystko opowiesz. A na końcu zapisz swoją odpowiedź, tak jakby miała zostać przez kogoś przeczytana. Jakie są Twoje wnioski z eksperymentu? Chciałbym, żeby po lekturze artykułu zostały z Tobą dwa spostrzeżenia:

Czy w dobie ChatGPT i innych narzędzi opartych na sztucznej inteligencji ma jeszcze sens tworzenie wpisów na bloga? Może prościej byłoby zadać pytanie AI, określić temat, długość tekstu, styl i wygenerować artykuł – który Wy potem moglibyście i mogłybyście streścić, korzystając z tego samego narzędzia? Szczerze mówiąc, sam sobie odpowiadam teraz na to pytanie.