W niektórych miejscach w sieci w moim opisie nadal można znaleźć określenie „geek produktywności”. Tak kiedyś o sobie mówiłem. Już tego nie robię. I nie, to nie będzie artykuł o tym, że już nie chcę być produktywny. Nie napiszę, że produktywność jest zła i nie warto być produktywnym. Będzie o moim zmieniającym się rozumieniu produktywności. Jak również zaprzestaniu dążenia do produktywności jako celu, a rozpoczęciu korzystania z niej jako narzędzia.
Nie raz już wspominałem, że kolekcjonuję pytania. W aplikacji, w której zbieram i przetwarzam notatki, mam notatkę zatytułowaną „Nauka zadawania dobrych pytań”. Nagrałem nawet odcinek podcastu o moich ulubionych pytaniach. Uważam, że sztuka zadawania pytań pozwala mi lepiej myśleć, rozmawiać i rozumieć świat. Jest jednak pewien warunek konieczny, aby pytania mi w tym pomogły. Muszę je sobie zadać i szczerze na nie odpowiedzieć – z czym już różnie bywa. Dlaczego tak jest? I jak sobie z tym radzę?
Dzięki badaniom typu CliftonStrengths® („test Gallupa®”) nazywamy powtarzalne i dostępne dla nas sposoby działania, myślenia i odczuwania. W założeniach pozytywnej psychologii jest, że będąc świadomym tego, w czym jesteśmy dobrzy, mamy większą szansę na działanie, które charakteryzuje się łatwością i efektywnością oraz które daje nam satysfakcję. Dlaczego więc, niektóre osoby, odrzucają część talenty, które dostają w raportach i wręcz mówią, że ich nie lubią? Powodów jest wiele, ale jednym z nich jest postrzeganie ich przez pryzmat niedojrzałości, a nie tego jak wyglądają, kiedy są dojrzałe (czyli świadome, połączone z wiedzą i umiejętnością ich wykorzystywania).W karuzeli opisałem kilka przykładów, jak bardzo zmienia się postrzeganie danego talentu w zależności od tego, jak na niego patrzymy. Talenty są naszym potencjałem – warto umieć na nie patrzeć właśnie w ten sposób. Nawet jeżeli nie umiemy jeszcze ich tak wykorzystywać, to możemy się tego nauczyć.
Tak na serio dziennik zacząłem prowadzić w 2013 roku. Nazywałem to praktyką journalingu, korzystając ze słowa, które coraz częściej spotykałem w czytanych książkach i artykułach. Od tamtego czasu w około 99% dni zapisałem w dzienniku chociaż jedno zdanie. Praktyka pisania dziennika to jedna z najważniejszych rutyn, które zbudowałem, odkąd świadomie pracuję nad swoim rozwojem. Wgląd w siebie, który dzięki temu zyskuję, jest bezcenny. Chciałbym więc przybliżyć Wam kilka wniosków, jakie wyciągnąłem z prowadzenia dziennika, i może zachęcić Was do pisania.
W książce „Zacznij od dlaczego” Simon Sinek pokazuje, że warto zacząć od DLACZEGO. Przyznaję, książka jest nieco przegadana i obejrzenie słynnego TEDa z jego udziałem (sprzed dobrych kilku lat) wystarcza w większości przypadków do zrozumienia przesłania Sineka. A to przesłanie jest bardzo pomocne w zwiększeniu świadomości i skuteczności działania w dowolnym obszarze. Ja od kilku lat mam zdefiniowaną swoją wizję i misję w modelu zaproponowanym przez Simona Sineka. Łatwo mi znaleźć odpowiedź na pytanie „Dlaczego?”, bo mam to zapisane i wielokrotnie przemyślane. Z tego wynika to, co i jak robię. Jakie jest Twoje „DLACZEGO?” A jak to jest za duże pytanie, to warto je trochę zmniejszyć. Jakie jest Twoje „DLACZEGO?” dla rozwoju, Twojej najważniejszej relacji, Twojego sposobu pracy?
