Produktywność

Słuchałem wywiadu Tima Ferrisa, w którym gościem był Adam Grant, jeden z moich ulubionych autorów. Wywiad jest gęsty od praktycznych rad i pomysłów na efektywne działanie. Jednym z nich jest pomysł na stworzenie „instrukcji obsługi” siebie, którą można dać współpracownikom. Co ciekawe, takie ćwiczenie, z podobnym przesłaniem, często jest częścią warsztatów talentowych, które prowadzę z zespołami. Ja sam przygotowuję taką instrukcję obsługi siebie dla nowych osób. We wpisie opisuję pomysły, co może zawierać.

Jest taki żart, że zwykle jak ktoś uczy się programować, to po tym, jak wyświetli na ekranie „Hello, world”, zaczyna od napisania swojej wersji aplikacji do zarządzania zadaniami. Jest to bardzo licznie reprezentowana kategoria aplikacji. Ja sam przetestowałem kilkanaście różnych programów, a dłużej używałem pięciu, kilkukrotnie się między nimi przenosząc. Nauczyłem się z tego dwóch podstawowych rzeczy – ważniejsze niż narzędzie są nawyki oraz jeżeli tylko aplikacja ma kilka konkretnych funkcjonalności, to mogę jej używać. Postanowiłem opisać, czego potrzebuję w aplikacji do zarządzania zadaniami.

Praca nad zbudowaniem dobrego nawyku lub zmianą złego przynosi mi największy zwrot z inwestycji czasowej. Jeżeli coś dobrego dla mnie robię automatycznie, to zwiększam swoją skuteczność i zmniejszam wysiłek włożony w zrobienie tego czegoś. Nad nawykami pracuję od wielu lat, ale dopiero po przeczytaniu książki „Atomic Habits” Jamesa Cleara (polski tytuł to „Atomowe nawyki”) poukładało mi się w głowie, jak robić to dobrze. Na podstawie wniosków wyciągniętych z książki przeformułowałem sobie kilka nawyków i skutecznie je zbudowałem. 

Ciężko mi zliczyć techniki produktywności, o których czytałem i które testowałem. Jedne działały lepiej, inne gorzej. Niektóre się uzupełniały, a inne wręcz były sprzeczne. Ponieważ jesteśmy różni – każda osoba ma swoje potrzeby, wartości, misję, talenty – to nic dziwnego, że to, co działa dla jednej osoby, nie będzie działać dla innych. A w niektórych przypadkach będzie działać w jednym obszarze, a w innym nie. Tak też jest z metodą, którą dzisiaj chcę opisać. Znam ją od jednego z moich ulubionych twórców internetowych, Matta D’Avella. Nazwałem ją więc metodą D’Avelli.