Produktywność

Kiedy zaczynałem pracę nad swoją produktywnością, postrzegałem ją jako cel (chciałem być produktywny, ale dla samej produktywności). Za każdym razem, gdy odkrywałem nowe podejście do tego, jak planować lub organizować sobie pracę, sądziłem, że znalazłem Świętego Graala działania. W swojej naiwności uważałem, że ten jeden sposób sprawdzi się u wszystkich. Minęło jednak kilkanaście lat i teraz wiem już, że produktywność jest narzędziem do osiągania tego, co dla nas ważne, a nie celem samym w sobie. Nauczyłem się też, że jesteśmy różni. Mamy indywidualne potrzeby, także w obszarze planowania, a w rezultacie – różne sposoby realizacji swoich potrzeb. Nie ma jednego idealnego sposobu, jak planować, żeby osiągać cele. Poznając siebie, można za to znaleźć własny sposób.

Jednym z tematów, który mnie bardzo zajmuje w ostatnich latach, jest tradycyjna i alternatywna edukacja. Moja własna, ale też uczenie innych. Po rozmowie z Anną Mallek-Bojke zdanie to zapisuję już inaczej: „edukacja moja własna i uczenie się z innymi”. Temat edukacji jest dla mnie ciekawy nie tylko dlatego, że mam w top 5 talent Uczenie się (zresztą każda osoba, z dowolnym zestawem talentowym, może być zainteresowana uczeniem się, tyle że motywacje bywają różne). Uczenie się i rozwój są też na liście moich najważniejszych wartości oraz są wpisane w moją wizję życia. W tym artykule opisuję, jak alternatywna edukacja zmienia moje podejście do uczenia się. Nie mam zamiaru krytykować nauczycieli, którzy działają w bardzo określonych warunkach i których możliwości zmiany są ograniczone. Jednocześnie bardzo podziwiam nauczycielki i nauczycieli (a jest ich wielu!), którzy w tym całym systemie mają siłę, aby podjąć próbę zmiany.

Z czym kojarzy Ci się nazwa „dzień esencjalisty”? Kiedy pytam o to znajomych, patrzą na mnie ze zdziwieniem. Padają różne odpowiedzi – najczęstsza brzmi, że zajmujemy się wtedy esencjonalnymi rzeczami, przy czym ich definicje też są różne. Pomysł na dzień esencjalisty mam z książki „Esencjalista” Grega McKeowna. Jest to dla mnie czas zatrzymania się, spokojnego popatrzenia wstecz i w przyszłość, co pozwala mi się upewnić, że skupiam się na sprawach esencjonalnych. Zaraz opiszę Wam, jak przygotowuję się do takiego dnia i dlaczego już od prawie dwóch lat regularnie robię sobie takie dni, oraz podpowiem, jak zorganizować sobie pierwszy dzień esencjalisty.

Zaplanowałem sobie trening na poranek. Obudziłem się i wiem, że od rozpoczęcia treningu dzieli mnie kilka minut. Niestety wyobraźnia zaczyna działać na pełnych obrotach – zaskakująco sprawnie, biorąc pod uwagę, że dopiero co się obudziłem. Podsuwa wszelkie możliwe obrazy, które mają zatrzymać mnie w łóżku, pod kołdrą, w przyjemnym cieple. Podpowiada, że na zewnątrz jest zimno i jak tylko tam wyjdę, to zacznę się trząść. Niemal namacalnie czuję, jak moknę w deszczu. Snuję plany: jeśli nie wyjdę teraz, to przecież mogę pobiegać w ciągu dnia. Albo wieczorem. A zresztą do końca tygodnia jeszcze daleko, na pewno zdążę zrobić swój plan. Przez głowę przesuwa mi się długi i wyraźny ciąg myśli. Ten moment jest kluczowy – dla biegowego rozwoju, dla mojego samopoczucia w ciągu dnia i dla treningu nawet ważniejszego niż biegowy: treningu uważności i determinacji. Trenuję od wielu lat i mam kilka sposobów, które mi w tym pomagają.